شبی را به خاطر ندارم که قلبم برای میهنم نتپد، در زندگی گاهی بسیار تلاش کردم احساسات ناسیونالیسم رو از خود دور کنم اما موفق نشدم.

برای تو می نویسم

سفر به ایتالیا، مکان های توریستی ایتالیا، میلان، ونیز، بولونیا، فلورانس، پیزا، رم، فرهنگ و تاریخ ایتالیا و مردم ایتالیا

سفرنامه ایتالیا

سرانجام در اواخر زمستان تصمیم خود را گرفتم، تصمیم این بود که به میهنم بازگردم، خود را برای جنگی بزرگتر آماده کرده بودم، برای تغییر، و برای خدمت به کشور، برای هر چیزی را که فکرش را کنی.

دیگر این مردم، آن مردم نبودند

تصادفی نبوده که گورستان پرلاشز برای من به بهشتی می ماند، بهشتی پر از انسانهایی که در زندگی ام نقش قابل توجهی داشته اند. اولین بار که وقتی به پرلاشز آمدم را هیچگاه فراموش نمیکنم، بسیار هیجان داشتم که قرار است پس از این همه سال با موزیسین مورد علاقه ام فردریک شوپن دیداری داشته باشم، اما درب ها بسته بود، دیر رسیده بودم.

گورستان پرلاشز پاریس

درست مثل ماسه از لای انگشتان عبور، مثل برگ تغییر می کند، زرد و خشک می شود. مثل جنگها، مثل فقر، مثل آتش، و مثل برف، عوض می شود، پیر می کند. من اما مثل کلاغهای فرانسوی بی پروا کوچ می کنم، در کنار رود سن مینشینم و به صدایی که از نتردام بلند می شود نگاه می کنم، به پرلاشز می روم و تا صبح در کنار فردریک شوپن می نشینم.

زمان

اغلب وقتی زادروزم فرا می رسد به همه چیز فکر میکنم جز زادروزم. اندیشه ام بیشتر به راز خلقت ختم می شود و من آنچرا که نام آنرا تغییر جهان میگذارم مرا ناامید از این خلقت می نماید.

زادروز من: راز خلقت؟

بر روی پوستری که در دست گرفتیم نوشته شده: چشم سومت را به دنیایی جدید بگشا، ما میتوانیم جویای صلح باشیم. با طرحی که چشم سوم نام گرفته. در واقع این طرح هیچ گرایش دینی و سیاسی ندارد.

سیاستمداران از خود ما زاده می شوند

سفرنامه فرانسه، راهنمای سفر به فرانسه، مکان های دیدن پاریس، استراسبورگ، لیون، و ویزای فرانسه.

سفرنامه فرانسه

قلبم به شدت درد می کند، و تمام امشب را اشک ریختم. امروز اِنیو موریکونه تنها آهنگساز زنده‌ای که همیشه آرزو داشتم او را از نزدیک ملاقات کنم از دنیا رفت. چقدر با آثار او خاطره دارم، تمام ایتالیا را با موسیقی او سفر کردم، در بلندی های شهرهای مختلف می‌نشستم و غروب را با قطعات او تماشا می‌کردم.

اِنیو موریکونه (نوامبر 1928 - جولای 2020)

چنانکه تصاویر لاکچری و تصاویرم از پنجره های هواپیما را می‌بینید نیست. من دنیا را سینه خیز رفتم تا روزی از بالا به همه چیز خیره شوم، هواپیماها فقط وسیله بودند.

هواپیماها فقط وسیله بودند

راستش را بخواهی چاره‌ای دیگر نداشتم، البته چرا راستش را؟ مگر دروغش را هم کسی می‌خواهد؟ باید میرفتم، راستش همین است، باید می رفتم...

سفری در جستجوی یک مقصد

من خود را در سفرهایم کشف کردم، البته این چنین نیست که گویی سفر انسان را شاد می‌کند، در واقع واکنش انسان هیچ گاه در برابر واقعیت‌هایی که می‌بیند تغییر نمی‌کند، برای من هرچه بیشتر سفر کردم، به افکار عمیق‌تری رسیدم.

حسی شبیه به پرنده

تا چشمانم را گشودم خود را در جاده ها یافتم، عقاید و زندگی من با همه فرق می‌کرد از اینکه از کودکی این حس تفاوت را داشتم خشنود نبودم، تا چندی پیش ویروسی جهان را دربرگرفت و حالا حس مشترکی دارم. حس می کنم در چیزی مشترک شده ایم.

من شبیه جهانم

قرنطینه در قلب، نامی است که برای این متن برگزیدم. این روزها بیرون نمیروم، بلکه بیش از پیش به درون میروم، به درون خویش. من به هستۀ قلبم رسیدم. جایی که حقایق در آن نهفته است. فکر می کنم که چقدر بد بوده ام. فهمیده‌ام که چقدر گناهکار بوده ام، مرتکب چه گناهان و جرایمی شدم که پیش از این آنهارا با خود انکار می کردم. چقدر خوب خود را شناسایی کرده ام. حس میکنم آن زمان که میتوانستم بیرون بروم و در دشت قدم بزنم خواب بوده‌ام.

قرنطینه در قلب

ایرانیان نوروز را آغازگر رستاخیز طبیعت، گاه رویش و زایش باغ و بوستان می‌دانند و بر این باور هستند که در نوروز، همزمان با طبیعت، باید روزگار نو و جدیدی را با روان و نگرش نو، در تن‌پوش تازه ای آغاز کنند.

نوروز پیروز - سال 2579

سفر دختر چینی از هنگ کنگ به ایران در زمان شیوع ویروس کرونا

قول داده بودم روزی همه چیز را بگویم، اما نمیدانم از کجا شروع کنم. ولی خب، به هرحال همیشه راه باریکی به سوی جاده اصلی وجود دارد، اما بازهم وارد جاده که شوم نمیدانم به کدام سو باید بروم، همه چیز را از امروز تا قبل برایتان بگویم یا از قبل تا به امروز.

مسجد نصیرالملک یا مسجد صورتی

در رسانه های ایرانی از ایرانیان قربانی می نویسند، در کانادا از کانادایی های قربانی، و در اوکراین از اوکراینی ها، و جهان هم که ساکت است...

176 قربانی PS752: داستان مسافران

امروز از شنیدن سقوط هواپیمای PS752 بسیار غمگین شدم، چرا که پیش از این مرا با خود به اوکراین برده بود. این تنها تصاویری است که از درون این هواپیما گرفتم.

پرواز من با PS752 به اوکراین

در زیباترین جزیره جهان مافیای خاک وجود دارد خاک سرخ هرمز که بسیار ارزشمند است توسط میهن‌فروشان به کشورهای دیگر صادر می‌شود.

خاک سرخ جزیره هرمز

داستان من از آنجا شروع شد که میخواستم جهان را ببینم. اطرافیان می گفتند تو بچه‌ای و هنوز ممکنه تو شهر خودت گم بشی. هیچگاه تحت تاثیر نظر دیگران قرار نگرفتم.

داستان من از کجا شروع شد؟

به کشورهایی سفر کرده‌ام که می‌دانم ایرانیان بسیار آرزوی سفر به آنهارا دارند، بسیار شنیده‌ام که جلوی سفارت‌هایشان صف‌های طولانی تشکیل می‌شود، بسیار شنیده‌ام با درخواست ویزای ایرانیان موافقت نمی‌شود.

جزیره هرمز: جزیره رنگین کمان

امروز روزی بود که پادشاه وسیع ترین امپراطوری جهان، بابل را فتح نمود، کوروش برای این فتح هیچ کسی را نکشت، و تمام یهودیان بابل را از بند رها کرد، به ادیان آنها احترام گذاشت و به آنها اجازه ماندن و یا بازگشت به اورشلیم را داد.

پاسارگاد: میتوانیم جویای صلح باشیم

امروز زادروز من است، اما چرا باید آنرا جشن بگیرم؟ مگر دنیا آنقدر به آرامش و صلح رسیده است؟ آیا من برای آن کاری کرده ام؟ آیا همه چیز برقرار است که بتوان در آن جشنی گرفت؟

2019: زادروز من

به راستی که آزادی هدایتگر مردم است. مگر ما انسانها در طول تاریخ جز آزادی خواستار چه بوده ایم؟ جز صلح چه میخواستیم؟

میدان آزادی: میتوانیم جویای صلح باشیم

او خود را آزاد و رها می داند، مگر اینطور نیست؟ مگر نام این میدان آزادی نیست؟ فکر می کنم که نه... این فقط یک نام است.

جهان: سرزمین تنهایی

پس از سالها سفر، بیش از یک سال پیش دریافتم که انسانیت و عشق دیگر نابود شده و همه چیز بر روی خط تظاهر پیش می رود.

در جستوجوی انسانیت

گاهی با خود می اندیشم، که چرا باید حس کنم اینجا تکه ای از میهن من است؟ با خود می اندیشم که چرا جهان نباید یکی باشد، چرا جهان به چند بخش به نام کشورها تقسیم شده؟

الهه نمک، جزیره هرمز، ایران

این اولین باری بود که با یه تور ایرانی به جایی میرم، همانطور که قبلاً نوشتم بیشتر برای انسانشناسی و تاریخ سفر می کنم، پس زیاد مایل نیستم اسم نوشته هامو سفرنامه بذارم

سفرنامه طبس: گوشه‌ای از ایران

درود بیکران، سال جدید را خوش آمد گویی می کنم. سالی که گذشت یکی از بدترین سال های زندگی ام بود، اگرچه بسیاری از نقاط زیباترین کشور جهان یعنی ایران را دیدم، اما اهالی این کشور ادامۀ این ماندن را برایم دشوار کرده اند.

سال جدید میلادی پیروز (2019)

پیشتر در کودکی به خوزستان سفر کرده بودم، اما حالا اینبار برای سفر به تاریخ و تمدن ایران کهن رهسپار خوزستان شدم.

سفرنامه خوزستان

این روزها با خود فکر میکنم، آیا اگر من امروز به یک فضایی دیگر مثل مریخ سفر کنم، و آدمهای مریخ از من بپرسند جهان چه شکلی است؟ چه برای گفتن خواهم داشت؟ شاید چیزی شبیه به این

21 سپتامبر 2018: روز جهانی صلح

در قدیم شاید بیش از 7 بار به همدان سفر کرده بودم، اما همیشه بدنبال فرصتی مناسب برای سفر دوباره به آن البته با دانشی بیشتر بودم.

سفرنامه همدان، هگمتانه یا اکباتان

تاریخ همچنان در حال تکرار است و درواقع هیچکس تا به حال تاریخ را در مقابل تاریخ قرار نداده، اما بوده اند کسانی که دانایی کافی از این واقعه داشته و برای نمایش آن از جسارت کافی برخوردار بوده اند.

تاریخ پرتکرار ایران و جهان

مجارستان زیبا، با اینکه عاشقانه مثل یک پرنده در آسمان تو پر می زدم، اما باید تورا رها می کردم. با جهانگردان دیگر تفاوت دارم، برای دیدن جایی سفر نمیکنم، من پرنده ای مهاجر هستم که ماندن در جایی نابودش می کند.

به امید دیدار مجارستان و مجارستانیها

من یک بیمار قلبی هستم، همیشه قلبم را در کشورهای مختلف جا میگذارم. همیشه شبهای آخر سفرم دلهره تمام وجودم را میگیرد، قلبم دچار ترس می شود که شاید آنرا دوباره جا بگذارم.

جا گذاشتن قلبم در بوداپست

اینجا دیده بان الیزابت، مرتفع ترین نقطه در بوداپست است؛ جایی که برای دیدن هرجایی از بوداپست باید به پایین نگاه کرد. مجارستانی‌ها که جنگ‌ها و ظلم‌های بسیاری را دیده‌اند، وقتی از آنها می‌پرسیدم از چه ملیتی متنفرید میگفتند هیچکس.

مجارستانی، آمریکایی، ایرانی: جویای صلح هستیم

تاریخ هیچگاه از بین نخواهد رفت. مردم همیشه در پی تکرار تاریخ هستند، کشورها به یکدیگر حمله می کنند، ادیان مختلف به هم حمله می کنند.

لبخند جوانان مجارستان

از آپارتمان زیبای او بیرون می روم، بدرود، ساعت ۳ برخواهم گشت. پیاده قدم میزنم، از سمت جزیره مارگارت، در امتداد رود دانوب. اگرچه هیچجا را بلد نیستم اما من خیلی وقته که گم شدم.

شبهای بوداپست

این دنیا دنیای آدمکهاست. دنیایی که انسانهایش اراده کردند تا آن را نابود کنند. دنیایی که پرندگانش هر روز از آسمان کم می شوند، دنیای جنگ و خشونت است.

رود دانوب بوداپست

دخترها در کودکی دوست دارن در آغوش بگیرند، عروسکها برای همین ساخته شدند. آنها میخواهند با کسی صحبت کنند، برای همین عروسکها ساخته شدند.

بوسه ای در کنار رود دانوب

در این پست می خواهم در مورد تضادهای ذهنی و تصورات غلط در مورد امنیت ایران بنویسم. چیزی که شاید هر جهانگرد وبلاگنویس تجربه ی شخصی خود را در موردش بر روی وبلاگش قرار داده باشد، اما آنها فقط تجربه های شخصی هستند.

ایران: سرزمین عجایب در پشت کلیشه ها

اینکه همه ی ما خواهیم مرد مسئله ای نیست که بخواهیم راجبش بحث کنیم. اینکه قبل از تولد که بوده ایم هم مهم نیست. اهمیت اصلی ما، مدل زندگیمان در زمانی است که زنده هستیم، و مهمتر از آن، چیزی است که دیگران به ما بعد از مرگ فکر می کنند.

قهرمانان تاریخ مجارستان در میدان قهرمانان

بالای ستون وسط میدان قهرمانان، مجسمه ای وجود دارد. این مجسمه که باعث شده بود دقایقی به آن خیره شوم و در فکر فرو بروم مجسمه جبرئیل است

مجسمه فرشته جبرئیل در آسمان میدان قهرمانان

ما هر روز از مکان های زیادی عبور می کنیم، چیزهای زیادی میبینیم و می شنویم؛ و فقط به اندازۀ عمر خودمان و چیزهایی که دیده ایم حرفهایی برای گفتن داریم.

موزۀ هنر مجارستان در بوداپست

در سال 1900 به مناسبت هزارمین سالگرد مجارستان، میدانی با شکوه در وسط شهر بوداپست ساخته شد که یاد قهرمانان این کشور را تا همیشه زنده نگه دارد.

میدان قهرمانان

من برای پوستری که رویش نوشته است ما میتوانیم صلح طلب باشیم و مربوط به فعالیت های حقوق بشری من می باشد به مکان هایی سر میزنم که در جنگ بوده اند و روزهای سخت دنیا را دیده اند، و توجه دنیا را برای بار دیگر به این مکان ها جلب می کنم.

خانه ترور در مقابل پوستر صلح

2600 سال پیش که سنت حاکمان آن عصر جنگ و خونریزی بوده، مردی حاکیمت پارس (ایران) را بر عهده داشته که برای اولین بار بیان کرد که انسانها حقوق دارند. احترام به حقوق بشر، باعث شد که او بدون جنگ بابل را فتح کند.

کوروش کبیر: پادشاه جهان (2)

تفکر در تخت جمشید (پارسه/پرسپولیس) پایتخت باشکوه پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان (قسمت سوم)

پارسه: کارگران تخت جمشید

تفکر در تخت جمشید (پارسه/پرسپولیس) پایتخت باشکوه پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان (قسمت دوم)

پارسه: کاخ تَچَر کاخ اختصاصی داریوش کبیر

اهورا مزدا نام آفریدگار نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همهٔ هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده جهان است. مزدیسنان اهورا مزدا را می‌پرستند.

پارسه: ایران بر پایۀ پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک

کوروش کیست؟ و چرا واژۀ بزرگ بسیار مناسب اوست؟

کوروش کبیر: پادشاه جهان

پارس، سرزمین فراموش شده ی من پارس، سرزمینی که از آن آمده ام، تمدنی که همیشه در دنیا محبوب بوده است.

نوروز پیروز!

اکثر جهانگردها برای دیدن جهان و زیبایی‌های آن دل را به جاده‌ها میزنند. من هم در ابتدا همینطور بودم اما هرچقدر که تعداد این جاده های بی‌انتها بیشتر شد، من از هدف اصلی یعنی دیدن زیبایی‌های دنیا خارج شدم.

قلعه ماهیگیر در بوداپست، مجارستان

غریزه عشق همچنان از ابتدا در انسان وجود دارد، گرایش انسان به عشق همیشه بیشتر از میل او به زندگی در خط صاف است. به عبارت دیگر، انتهای هر راهی به عشق می رسد. عشق زبانی جهانی است، اما لهجه ی آن در کشورهای مختلف برای من همیشه متفاوت بوده.

بوسه مجارستانی در بلندترین نقطۀ بوداپست

تا به حال از بالای ارتفاع به شهری که مال تو نیست خیره شدی؟ هرچقدر مهم، ثروتمند، قدرتمند باشیم روزی نابود خواهیم شد و فقط مهربانی و خاطراتمان باقی می ماند.

دیده بان الیزابت بلندترین نقطه در بوداپست

در زندگی دوستان بسیاری داشتم، و هرچقدر که بیشتر بزرگ شدم متوجه شدم که نمیتوان نام هرکسی را دوست گذاشت.

جادۀ زندگی و دوستان

تمام شهر های دنیا از بالا زیر هستند. برای انسان های کوچک کاخ های بزرگ ساخته شد، و هر روز بیشتر می شوند.

تله‌سی‌یژ (تله کابین) بوداپست

تقریباً چند شاعر و نویسنده در دنیای من وجود دارند که در همشون وجه مشترکی میبینم. یکی از آنها آتیلا یوژف شاعر مجارستانی است.

آتیلا یوژف، ستارۀ مجارستانی

آیا هنوز انسانهایی وجود دارند که خواستار جنگ باشند و به صلح نه می گویند؟ بله.

یادبود سربازان شوروی در مجارستان

گاه که بر روی فرش هایی که آلوده به پای سیاستمداران بزرگ است راه میروم حس می کنم که فرش های قرمز چقدر به انسان احساس قدرت میدهد. تقصیر سیاستمداران نیست که یک کشور را تسخیر می کنند، آن احساساتی است که کاخی که برای خود می سازند به آنها میدهد.

درون ساختمان پارلمان مجارستان، بوداپست

جهان در این لحظه دنیای شادی برای گفتن پیام های تبریک سال نو با یک لبخند نیست. صبح بیدار شدم، شبکه های اجتماعیم رو باز کردم، از طرفی پیام های سال نو، و از طرفی دیگر پیام دوستانم در مورد اعتراضات مردم جهان علیه حاکمان وحشی و اشغالگر.

بوداپست، مجارستان: میتوانیم جویای صلح باشیم

ما انسانها در طول تاریخ یکدیگر را نابود کردیم، در جنگ، قمار، کسب و کار و در عشق. و تمام این بخاطر تنوع طلبی، شهوت، پول، سیری ناپذیری و ... است.

کتاب و تجربه

چقدر زیباست که به زیبایی ها خیره شویم و از آن لذت ببریم، و چقدر درناک است که به سرنوشت همه چیز فکر کنیم.

نابودی دستاوردهای جهانی

زنان خواهان شلوغی اند و مردان عاشق سکوت. زنان به گذشته و مردان به آینده فکر می کنند. اینها فقط دو نمونه از تناقضات انسانی هستند، اما انسانها هنوز با هم‌اند، عاشق یکدیگرند و باهم ازدواج می کنند.

تناقضات عشق

جهان برای همۀ ما یکیست، غنی یا فقیر، فرقی ندارد. جهان همین است که هست. حتی اگر ثروتمندترین باشید، نمیتوانید جاذبۀ زمین را حذف کنید، نمیتوانید دنیا را به هر شکلی که میخواهد درآورید.

جهان برای همۀ ما یکیست

همه چیز در زندگی تفکر در مورد زندگیست. بسیاری از ما زمان زیادی را صرف فکر کردن به زندگی می کنیم. تمام شور و شوق ما در زندگی، تفکر در مورد عشق و یک زندگی خوب است.

زندگی در مقابل واقعیت

بوداپست یکی از اون شهراس که همیشه دوست دارم برگردم بهش. یه حسهایی توی مسافرت ها پیش میاد که واقعاً نمیشه هیچ جوره انتقالشون داد، نه به صورت کلمه، تصویر و یا صدا. بوداپست از اون شهرهاست که همیشه این حس به آدم دست میده.

حسی که از بوداپست منتقل میشه

وقتی سفر می کنم داستان ها و اتفاق های زیادی برام پیش میاد، اما ترجیح میدم اونارو به عنوان یه تجربه توی خودم نگه دارم. اما چیزی که میتونم با آدما در میان بذارم احساسمه.

پل زنجیر در بوداپست

غرق در اعماق تاریخ

بعد از عروسی برگشتیم به بوداپست، تا حالا مسافرت من شروع نشده بود و فقط درگیر کارهای عروسی ویکی و زولی بودیم و همراه خرید لوازم عروسی بودم.

چیزی غیرممکن نیست

روزی این خیال را داشتم که جایی جدید و ناشناخته پیدا کنم... به انسان ها، دنیا و خودم پشت کردم، و شکستهای قلبی که ناشی از خلاف تصورات کودکی ام بود مرا در زندگی افسرده نمودند.

مجارستان: میتوانیم جویای صلح باشیم

بعضی وقتا فکر می کنی عشق وجود نداره، و فقط توی فیلما و داستانا هستش. در دنیایی پر از جنگ و خشونت، عشق به ندرت یافت میشه، همچنین آدمهای واقعی.

عروسی ویکی و زولی

سفر برای انسان شناسی و خودشناسی. این چیزیست که همیشه از من می پرسند. هروقت که دوستامو میبینم از من درباره مردم میپرسن، این اکتشافات خیلی سخت تر از خواندن تاریخ یه کشوره، چون همۀ مردم کاملاً باهم فرق دارن.

مردم مجارستان (2)

این جاده ها به کجا منتهی می شوند؟ من از تمام راه هایی که با ناامیدی پایان می یابند خسته ام، از پایان هایی که مرا از دنیا دلسرد می کنند.

جاده های بی انتها...

صبح که بیدار شدیم با زولتان و آناسوس به جستوجوی صبحانه رفتیم، شب گذشته تا دیروقت بیدار بودیم و صحبت می کردیم که باعث شد دیر بیدار بشیم.

جستوجوگران صبحانه در شهر تاپولتسا

تاپولتسا یک شهر کوچک در بالای غار زیرزمینی و در ناحیه آتشفشانی و در نزدیکی دریاچه بالاتون (بزرگترین دریاچه اروپا) است.

شهر تاپولتسا، مجارستان

تا همین اواخر فکر می کردم که مردم هیچوقت با فرهنگهای دیگه صمیمی نمیشن. این حس رو نمیشه پذیرفت و یا نابود کرد. چرا؟

مردم مجارستان (1)

کلیسای سنت استفان، بزرگترین کلیسا در بوداپست است که به اولین پادشاه مجارستان، سنت استفان اختصاص دارد.

کلیسای سنت استفان

این عکس توسط زلتان از بالکن خونه ی قشنگشون گرفته شده. خونشون تقریباً میشه گفت در زیباترین قسمت بوداپست قرار گرفته، و یکی از بهترین خونه های اون منطقه هست.

بودا + پست

یوووهوووو بعد از 2 سال دوباره با زلی و ویکی، نمیتونم راجع به این دو تا مرغ عشق بنویسم، چون توی کلمه ها جا نمیشن!

بوداپست: روز اول با ویکی و زولی

دوستام که منو میشناسند میدونن که من برای تفریح رهسپار نمیشم. هدف اصلی من شناخت خودم، انسان ها و کشورهاست. بخاطر همین شاید گاهی خیلی از مردم فکر کنند که بیش از حد صمیمی هستم.

رهسپار مجارستان و آشنایی با لیزا

من با این پوستر به تمام مکانهای انجام تصمیم گیریهای سیاسی و نظامی مسافرت می کنم، هیچ حامی، سازمان و یا کمپین خاصی از من حمایت نمی کند. من برای خودم و جهان این کار را می کنم، می خواهم بهترین کار را برای جهان به عنوان یک انسان انجام دهم.

وین، اتریش: روز جهانی صلح

وقتی 12 یا 13 ساله بودم با مکعب روبیک آشنا شدم، خیلی عاشقش شده بودم و همیشه بیشتر از اینکه به درست کردنش فکر کنم به چگونگی ساختش فکر می کردم، همیشه فکر می کردم اینو کی ساخته از کجا شروع شده

وحید و مکعب روبیک

بسیار از داشتن چنین دوستانی افتخار می کنم، حتی حس رفاقت نمیکنم، بیشتر حس می کنم که خواهران و برادران جدیدی یافتم. زولی که قهرمان منه و نمیشه با کلمات توصیفش کرد!

تولد من در بوداپست، مجارستان

یادت باشه که در این دنیا هیچ موجودی برای تو ایجاد نشده! چیزی نداری! باور کن!

دریاچه بالاتون در مجارستان

وقتی بچه بودم همیشه میخواستم به دور دنیا سفر کنم

فرودگاه بین المللی حمد در قطر

به نظر می رسه که این شهر (استراسبورگ) از تمام جهان دور است! هر قدمی که برمیدارید باعث میشود که بیشتر و بیشتر عاشق اینجا شوید.

استراسبورگ: سبک زندگی

هیچگاه پیروز نخواهید شد، اگر هیچگاه بازنده نبوده اید. عکس توسط من

استراسبورگ، شهر گلها

These days I focused my mind on my trip to Strasbourg and its memories. The silence, beauty, and cleanliness of Strasbourg make the first mention of it.

Strasbourg: Barrage Vauban Bridge

Quiet river, beautiful and colorful flowers, ornamental decoration, lovely buildings and your particular architecture is taking my heart away from me.

Strasbourg: Quiet river

پس از استراحتی رمانتیک زیر آسمان زیبای استراسبورگ، دوستم ایگاخ منو با زبانش بیدار کرد، و الکس ناهاری درست کرد که نزدیک بود انگشتان دست چپم را گاز بگیرم

استراسبورگ: شهر عشاق

I love the architecture of Strasbourg, I do not know why, but I felt very good in this city, as if I had lived here for many years. I am sure one of the big reasons for that was friendship with Alex. And another reason is the good people of Strasbourg as well as its beauty.

Architecture of Strasbourg

The Strasbourg astronomical clock is located in the Cathédrale Notre-Dame of Strasbourg, Alsace, France. It is the third clock on that spot and dates from the time of the first French possession of the city (1681–1870).

The Strasbourg Astronomical Clock

Sometimes you feel that humans are so bad, the world is not what you want, and all people are different from you. You do not like to see anyone anymore, dont want to be friends with anyone. U know? Have you ever had that feeling?

Get away, Find Your Real Friends!

European Parliament Building in Strasbourg, I have bookmarked here to come after some days to take Third Eye poster. Photos are taken and will be shared shortly

European Parliament Building in Strasbourg

We sometimes need a flip to remind who we were, who we are. A flip that awakens you, something that bites us. This can be achieved by losing something, getting so depressed, Like last week I lost something and this flip made me a better guy.

Traveling to Alsace, France

It does not matter whether you are a young or an old generation, all of us can demand peace. We all live in this world, we have hearts, we have eyes, feelings, and even those who have seen the past wars, appreciate more the magnitude of peace #2017

War-Torn Generation

En amour, il y a toujours celui qui donne les baisers et celui qui tend la joue. There is one who kisses, and the other who offers a cheek.

Kiss Philosophy

Bastille Day is the common name given in English-speaking countries/lands to the French National Day, which is celebrated on the 14th of July each year. In France, it is formally called la Fête nationale.

وحید تکرو

We canBePeaceful

برای تو می نویسم

پستهای روزانه

سفرنامه ایتالیا

آپدیت شد

ایتالیا

دیگر این مردم، آن مردم نبودند

پستهای روزانه

گورستان پرلاشز پاریس

آپدیت شد

فرانسه

زمان

فرانسه